من ثروتمندترین بازیگر جهانم!/در بازیگری،آشپزی و رانندگی ادعا دارم

به گزارش ستاره ها و به نقل از مهر؛ فاطمه شکری بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون که سابقه حضور در فیلم‌های کوتاه را هم در کارنامه حرفه‌ای خود دارد، درباره فعالیت‌های اخیر خود توضیح داد:

نزدیک به چهار ماه است که متاسفانه بی‌کار هستم. البته دو کار کوتاه را به دلیل اهمیت و ارزشی که برای جوانان قائل هستم پذیرفتم.

کارهای کوتاه واقعاً با بودجه‌های شخصی جوان‌ها ساخته می‌شود و شاید برخی از همکاران به دلیل مسائل مالی در این قبیل کارها حضور پیدا نکنند اما وقتی به من پیشنهاد می‌شود، می‌پذیرم. البته به شرط آنکه نقشی که در نظر گرفته باشند، مناسب من باشد.

حضور کم‌رنگ در فیلم‌های سینمایی

مدتی است که پیشنهاد مناسبی برای سینما نداشت. متأسفانه در حرفه ما اینگونه است که در مقطعی عده‌ای روی بورس قرار می‌گیرند و گویی بعد از آن دیگر تاریخ مصرف‌شان می‌گذرد!

از طرف دیگر شرایط هم به‌گونه‌ای است که روابط هم براساس پول شکل می‌گیرد و اگر پول داشته باشی هم نقش خوب می‌گیری و هم راحت فعالیت می‌کنی! عزت و احترامت هم برقرار است.

گفتند فاطمه شکری نه، او همیشه پا درد دارد!

وضعیت بازیگران ما به گونه‌ای است که وقتی به سن و سالی می‌رسند که دردهایی مانند کمردرد و پادرد سراغ‌شان می‌آید، به‌جای آنکه بیشتر به آن‌ها توجه کنیم و مثلاً نقش‌هایی را به آن‌ها واگذار کنیم که نیاز به تحرک نداشته باشد یا ویلچرنشین باشد، آن‌ها را کنار می‌گذاریم.

در کشورهای دیگر من دیده‌ام که بازیگران را حتی تا سن صد سالگی هم در پروژه‌ها به کار می‌گیرند تا از ذهن مردم فراموش نشوند.

بارهای شنیده‌ام که من را به پروژه‌ای پیشنهاد داده‌اند اما در جواب گفته‌اند، شکری نه، او همیشه پا درد دارد!

چند روز پیش که با گروهی از دوستان دور هم جمع شده بودیم هم به آن‌ها گفتم که من خیلی دوست دارم کار کنم اما پادرد از یک طرف خودم را اذیت می‌کند و پیگیر معالجه‌اش هستم و از طرف دیگر باعث شده است پیشنهادی نداشته باشم!

چرا در این شرایط نباید پیشنهاد نقش یک مادر معمولی را که خیلی قرار نیست در خانه جابه‌جا شود را به من بدهند؟ الان در این وضعیت که انتظاری غیر از نقش یک مادر یا مادربزرگ ندارم!

خاطره فراموش‌نشدنی همکاری با رضا عطاران

چند سال پیش برای بازی در فیلم «سه‌درجه تب» به کارگردانی حمیدرضا صلاحمند قرارداد بسته بودم اما دچار شکستگی پا شدم.

به تهیه‌کننده تماس گرفتم، شرایطم را گفتم و درخواست کردم که بازیگر این نقش را تغییر دهید. تهیه‌کننده اما گفت اصلاً این کار را نمی‌کنم.

باورتان نمی‌شود برای حضور در آن فیلم آنقدر موقعیت خوبی را برای من فراهم کردند که همه سختی‌های کار را فراموش کردم.

یک سکانس به فیلم اضافه کردند که گویی من زمین خورده‌ام و در باقی فیلم پایم در گچ بود. برای برخی جابه‌جایی‌ها عوامل با فرغون مرا جابه‌جا می‌کردند اما آنقدر به ما خوش می‌گذشت که حد نداشت.

گاهی هم که رضا عطاران را می‌بینم به او هم می‌گویم که دیگر هیچ کاری برای من مثل «سه‌درجه تب» نشد!

در بازیگری، رانندگی و آشپزی ادعا دارم!

من همچنان سینما را دوست دارم. گاهی که نقش خاصی را در یک فیلم می‌بینم، با خودم می‌گویم اگر این نقش را به من سپرده بودند چقدر خوب می‌توانستم آن را ایفا کنم.

هنوز این جنم و توانایی را در خود می‌بینم که نقش‌های خاص را ایفا کنم. در سه چیز ادعا دارم؛ یکی بازیگری است، یکی رانندگی و دیگری آشپزی است.

من واقعاً گاهی دلم برای سینما تنگ می‌شود. سینمای ما منحصر به فرد است. الان البته همه چیز اکیپی و مافیایی شده است و همه از اعضای اکیپ خودشان برای فیلمسازی استفاده می‌کنند. زندگی همه‌شان هم تأمین است و از دیگری خبر ندارند.