کیا از دلایل بی‌ارزش شدن بازیکنان ایرانی در اروپا می‌گوید/بازیکنان ما اصلا پیشنهاد ندارند!

ببه گزارش ستاره ها؛ بی شک مهدی مهدوی‌کیا را می‌توان موفق‌ترین لژیونر تاریخ فوتبال ایران دانست. کسی که در بین 11 بازیکن برتر تاریخ باشگاه هامبورگ قرار گرفت. او می‌تواند کارشناس خوبی برای توضیح درباره این موضوع باشد. چرا فوتبالیست‌های ژاپنی و کره‌ای به راحتی به اروپا می‌روند اما ایرانی‌ها نه: «شما ژاپن و کره‌جنوبی را اصلا با ما مقایسه نکنید. آن‌ها فراتر از فوتبال آسیا هستند. به عنوان مثال شینجی کاگاوا الان در منچستر بازی می‌کند و بسیار موفق هم بوده. یک متر و 60 سانت هم قد ندارد. این برمی‌گردد به 20 سال پیش که ژاپنی‌ها سرمایه‌گذاری کردند، لیگ‌شان را حرفه‌ای کردند. بازیکنان نوجوان خود را فرستادند برزیل تا پیشرفت کنند. الان می‌بینید بازیکنان آن‌ها در چه سطحی بازی می‌کنند. ژاپنی‌ها و کره‌ای‌ها الان بهترین و حرفه‌ای‌ترین بازیکنان را در سطح آسیا دارند. به جرات می‌توانم بگویم این‌ها هر ساله چند بازیکن به اروپا می‌فرستند. شما نگاه کنید در تیم‌های خوبی مانند بایرن‌مونیخ، دورتموند، اینترمیلان، مایورکا و… این‌ها بازیکن دارند. من بازی سلتیک و گلاسکو را هفته پیش می‌دیدم، شما نمی‌دانید هافبک کره‌ای در وسط زمین چکار می‌کرد. شما الان فوتبال ما را با آن‌ها مقایسه نکنید. نهایت فوتبال ما الان شده قهرمانی در رقابت‌های کشورهای اسلامی. در 98 تا 2000 ما جلوتر از آن‌ها بودیم. 13، 14 بازیکن در آلمان داشتیم ولی الان آن‌ها جلو هستند. الان ما کی را داریم؟»
خیلی‌ها می‌گویند بازیکنان جوان ایرانی به خاطر پول فوتبال ایران، قید اروپا را زده‌اند. اما پاسخ مهدوی‌کیا جالب است: «اصلا ربطی به پول ندارد. بازیکنان ما اصلا پیشنهاد ندارند که بخواهند به اروپا بروند. همه در حد حرف است. بازیکن ما می‌گوید از همه کشورهای دنیا پیشنهاد دارم ولی آخر می‌بینی در ایران می‌ماند. رفتن به اروپا یک چیز است اما ماندن در آنجا چیز دیگری است. اگر در آنجا بمانی و بازی کنی، واقعا کار کرده‌ای. نه این که بروی یک مدت روی نیمکت ‌بنشینی و بعد دوباره برگردی. الان بازیکنان کره‌ای و ژاپنی تاثیرگذار هستند و بازی می‌کنند. مثلا نکونام در اوساسونا هم بازی می‌کرد و هم تاثیرگذار بود. تنها در این حالت می‌توان گفت بازیکن لژیونر شده و از حیثیت نام کشورش دفاع می‌کند. لژیونر این نیست که بروی همه‌اش روی نیمکت بنشینی و آخرش 5 دقیقه بازی کنی و برگردی. باید تاثیرگذار باشی و بتوانی جایگاه فیکس برای خودت دست و پا کنی.»
پس این مشکل از کجا آب می‌خورد؟ آیا سطح بازیکنان ایرانی پایین رفته؟ «بگذارید یک چیز را مشخص کنم و دیگر شما بحث نکنید. من هفته پیش سر تمرین تیم نوجوانان بودم. پیش آقای دوستی نشسته بودیم و با هم حرف می‌زدیم. 5 دقیقه بعد از شروع تمرین که بازیکنان پا به توپ شدند من از ایشان. یک سوال پرسیدم. گفتم آقای دوستی این چیزی که من دارم می‌بینم با آن نوجوانان و جوانان که ما بودیم خیلی فاصله دارد. به من گفت اصلا نگرد دنبال آن فوتبالی که شما بازی می‌کردید. می‌گفت اگر 10 درصد کارهایی که شما در نوجوانان بانک ملی می‌کردید من بتوانم در این تیم پیاده کنم، هر سال می‌توانم قهرمان آسیا شوم.» او معتقد است با رها شدن فوتبال پایه، ایران حالا به چنین روزی افتاده: «دلیلش این است که ما فوتبال پایه را رها کرده‌ایم. از آقای دوستی پرسیدم از این بازیکنانی که در اینجا هستند، چند نفر بچه تهرانند؟ فکر کرد و گفت فکر کنم یک نفر. بعد گفت در ایران تنها دو باشگاه هستند که روی نوجوانان سرمایه‌گذاری می‌کنند؛ سپاهان و فولاد. این‌ها استعدادها را از جاهای مختلف جمع می‌کنند و می‌آورند برای سرمایه‌گذاری. گفت بیشتر بازیکنان برای این دو تیم هستند. گفتم پس فوتبال تهران چی؟ گفت اصلا فوتبال تهران را فراموش کن. یعنی نوجوانان و جوانان تهران را فراموش کن. آن نسلی که ما بودیم و ساعت 8 صبح می‌رفتیم و 10 گل به این تیم و آن تیم می‌زدیم، دیگر فراموش شده. شما تا آخرش را بخوانید دیگر.»